Allos Bio Muesli

Voor veel mensen maken pseudograanproducten tegenwoordig deel uit van een gevarieerd dieet. Maar waarin verschillen amarant en dergelijke eigenlijk van echte granen? Alle "echte" granen zoals tarwe, rogge, gerst, gierst of rijst behoren tot de botanische familie van de zoete grassen. De pseudograansoorten amarant en quinoa behoren daarentegen tot de Amaranthaceae. Boekweit is ook geen zoet gras, maar een duizendknoop, en chia behoort tot de lipbloemenfamilie. Ondanks de botanische verschillen kunnen de granen van pseudograangewassen meestal op dezelfde manier verwerkt worden als de granen van echte granen. Het belangrijkste verschil is dat pseudograanproducten geen gluten bevatten. Dit betekent dat het geen "zelfbakvermogen" heeft en niet puur gebruikt kan worden om brood te maken. Om het echter geschikt te maken om mee te bakken, kan amarantmeel gemengd worden met tarwe- of roggemeel.

De geschiedenis van granen en pseudo-granen heeft veel opmerkelijke parallellen. De graanteelt begon meer dan 10.000 jaar geleden in het Midden-Oosten. In de daaropvolgende millennia verspreidde het zich van daaruit over Azië, Afrika en Europa. Op elk van de drie continenten werd graan al snel onmisbaar basisvoedsel. En maakte zo het ontstaan van de eerste geavanceerde beschavingen mogelijk. In Midden-Amerika vond een soortgelijke ontwikkeling plaats, maar dan met pseudograan, in de eerste plaats amarant. In het huidige Mexico werd amarant al zo'n 9.000 jaar geleden verbouwd. Later verbouwden alle geavanceerde Meso-Amerikaanse beschavingen amarant. Zonder de gouden korrels hadden de Maya's en Azteken nooit de bevolking van hun grote steden kunnen voeden. Onderzoekers schatten dat er in het Azteekse rijk wel 20.000 ton "huaútli" (amarant) per jaar werd geoogst. "Huaútli" stond in hoog aanzien bij de Azteken en hun naburige volkeren. Omdat amarant meer was dan alleen voedsel, werd er ook gezegd dat het een helende en levensverlengende werking had.

In de 16e eeuw werd het Azteekse rijk veroverd door de Spanjaarden. De nieuwkomers uit Europa ondernamen onmiddellijk actie tegen de cultuur van de oorspronkelijke bewoners. Naast hun religieuze feesten en klederdracht werd ook de teelt van amarant verboden. Zelfs op het bezit van het pseudograan stond de doodstraf. Binnen korte tijd raakten de waardevolle granen in de vergetelheid. Pas in de 20e eeuw werd wilde amarant herontdekt door botanici. De onderzoekers realiseerden zich al snel dat ze een kleine sensatie op het spoor waren. Want de amarantkorrels waren niet alleen glutenvrij, maar bevatten ook ijzer, eiwitten en vele andere belangrijke voedingsstoffen.

In 1982, acht jaar na de oprichting van Allos, bracht de Duitse biologische pionier Walter Lang het Azteekse graan naar zijn thuisland. Sindsdien is het niet meer weg te denken uit het Allos-assortiment. Elke amaranth muesli bevat 20% vers gepofte amaranth en is - afhankelijk van de soort - verfijnd met bessen, noten en andere heerlijke ingrediënten. Terwijl rozijnen, dadels, stukjes appel en abrikozen van de Amaranth Muesli Fruits een echte feel-good muesli maken, zorgen bramen, aardbeien en zure kersen bij de Allos Amaranth Muesli Berries voor een heerlijke zomerse noot. Sporters kunnen genieten van de extra portie proteïne in de Amaranth Muesli Proteïne dankzij de sojavlokken. Rozijnen en dadels zijn verantwoordelijk voor de aangename zoetheid, terwijl gesneden amandelen en geroosterde hazelnoten voor de knapperige smaak zorgen. Dankzij de knapperige chocoladeschilfers en kleine stukjes pure chocolade is de Amaranth Chocolade Muesli een hoogtepunt voor fijnproevers van alle leeftijden. Nootachtige amaranth harmonieert heerlijk met knapperige noten. Daarom bevat de Amaranth Muesli Nut drie noten: hazelnoten, amandelen en cashewnoten. De Allos Amaranth Muesli Classic met volkoren haver- en gierstvlokken, gepofte amarant, lijnzaad, sesam, boekweit en honing is daarentegen een stevige basis voor uw eigen mueslicreatie. De heerlijke biologische muesli's van Allos verrijken elke ontbijttafel.